Ο (επαγγελματίας) τζογαδόρος είναι συχνά άμεσα συνυφασμένος με το εύκολο χρήμα, την αεργία και τον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια, πράγμα που διαψεύδεται άμεσα. Φυσικά επαγγελματίας τζογαδόρος δεν μπορεί να γίνει και ο οποιοσδήποτε καθώς χρειάζεται αρχικό κεφάλαιο, χρόνο, τέχνη και υπομονή.

Ευτυχώς με την άνοδο του πόκερ έχει απομυθοποιηθεί η έννοια των καζίνο ή καλύτερα των παιχνιδιών με τράπουλα, σαν κάτι το “κακό”. (Φυσικά δεν μιλάμε για την πλειοψηφία των ατόμων που ενώ δεν άσχολούνται επαγγελματικά ποντάρουν τα χρηματά τους με αλόγιστο ρυθμό φτάνοντας σε σημείο εθισμού.)

Πολλά μπορείς να προσάψεις στον τζόγο, πολλά όμως και να του αναγνωρίσεις…

Ο τζόγος προσλαμβάνεται τελείως διαφορετικά από όποιον έχει αφιερώσει χρόνο για να σχηματίσει άποψη στο θέμα: δουλειά, διασκέδαση, χόμπι, glamour, lifestyle, πάθος, αμαρτία, εθισμός, μαφία, αναδιανομή πλούτου, κοινωνική συναναστροφή, νόμιμη επιχείρηση…καζίνο παίκτες

Ο τζόγος δεν είναι εύκολη υπόθεση: μιλάμε για τέχνη, στρατηγική, ικανότητα, δημιουργική προσαρμογή, τεχνική κατάρτιση, καλούς τρόπους και πρωτόκολλα συμπεριφοράς. Και σίγουρα δεν πρόκειται για τρόπο εύκολου πλουτισμού, αν διαθέτεις βέβαια την απαραίτητη νοημοσύνη να το καταλάβεις αυτό. Ο τρόπος που το παρόν άρθρο προσεγγίζει τον τζόγο είναι βγαλμένος από τα παλιά: εκεί που το τζογάρισμα σήμαινε ανάμειξη με άλλους ανθρώπους και αυθεντική αλληλεπίδραση∙ εκεί που ο τζογαδόρος έχτιζε την κοινωνική του υπόσταση συναναστρεφόμενος οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες∙ εκεί τέλος που το παιχνίδι παιζόταν με όρους που άφηναν την αξιοπρέπεια και την ποιότητα του χαρακτήρα να φανούν…

Είναι ξεκάθαρο ότι η σημερινή αντίληψη του τζόγου τον τοποθετεί σε σκοτεινά καταγώγια ή γκλαμουράτα καζίνο και τον παρουσιάζει ως μια περιθωριακή δραστηριότητα περίεργων και εθισμένων τύπων. Και πώς να μην είναι άλλωστε όταν κάθε αναφορά στον τζόγο σε βιβλία και internet έχει να κάνει με το πώς θα κερδίσεις περισσότερα ή είναι γραμμένη με τέτοιο ύφος που να αφορά μόνο όσους κινούνται στους κύκλους του. Ξεχνάμε φαίνεται ότι ο τζόγος είναι πρωτίστως τέχνη, και μάλιστα μια χαμένη τέχνη, κι ως τέτοιο πρέπει να τον προσεγγίζουμε…
Ένα μέρος εξάσκηση και πέντε μέρη ταλέντο, αυτή είναι η αναλογία του τζόγου. Το ένα αυτό μέρος ωστόσο μπορεί να αποκτηθεί με χάρη και λεβεντιά που όμοιά της είναι δύσκολο να συναντήσεις. Αρκεί να το κάνεις με τον τρόπο των παλιών! Ας ξεχωρίσουμε λοιπόν τον καρχαρία από τον αληθινό τζογαδόρο και ας δούμε τι αποτελεί την τέχνη του…

Η εξαπάτηση. Για να τζογάρεις με στιλ και φινέτσα πρέπει πρώτα να κατακτήσεις τον αυτοέλεγχο, αλλά και μια συνολική εποπτεία του τι είναι ο τζόγος. Μόλις πατήσεις την κορυφή αυτή, είσαι έτοιμος για την ίδια την ουσία του τζόγου: το ψέμα! Δεν αναφέρομαι φυσικά στην μπλόφα, αυτή την ικανότητα την κατακτάς σχετικά εύκολα. Μιλάω για τη δημιουργία μιας συνολικής χαρτοπαικτικής εικόνας που θα σου επιτρέπει να εξαπατάς και να συσκοτίζεις τον αντίπαλό σου (στο πλαίσιο του παιχνιδιού φυσικά) κάθε φορά που κρίνεται αναγκαίο. Όσο κι αν το τρικ αυτό δεν διδάσκεται, μπορείς ωστόσο να μάθεις πώς να κρύβεις αυτό που είσαι με αποτελεσματικό τρόπο αν πρώτα αποκτήσεις έναν ικανό βαθμό αυτοσυνειδησίας και ελέγχου των ορίων σου.

Ηθικό δίδαγμα: δεν μπορείς να εξαπατήσεις κανέναν αν δεν ξέρεις πρώτα ποιος είσαι!

Ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά που προδίδουν το ψέμα και ο προσεκτικός παρατηρητής τα έχει στη διάθεσή του για να αναγνωρίσει τον master της εξαπάτησης από τη φτηνή απομίμησή του. Μέχρι να χτίσεις λοιπόν τη γενικότερη περσόνα σου ως τζογαδόρου, δώσε βάση στις ενδείξεις αυτές…

Τα μάτια. Πέρα από καθρέφτης της ψυχής, είναι και καθρέφτης του φύλλου! xamogelo καζίνοΠολλοί χαρτοπαίκτες θα σου πουν ότι υπάρχει μια μαγεία στα μάτια, ότι κάθε αντίπαλος έχει ένα ιδιαίτερο βλέμμα, ότι μπορείς να διακρίνεις την αλήθεια ή το ψέμα από την κατεύθυνση του βλέμματος, ότι κάθε άνθρωπος έχει ένα δικό του πρότυπο του πώς κινεί τους οφθαλμούς του και ο καλός τζογαδόρος μπορεί να συνάγει περίπλοκες αλήθειες για τον παίκτη και να προβλέψει τη συμπεριφορά του από το «διάβασμα» των οφθαλμικών κινήσεων και μόνο… Αυτοί οι τζογαδόροι είτε είναι άσχετοι, είτε ψεύδονται, είτε και τα δυο! Επίτρεψέ μου να τραβήξω την κουρτίνα εκατοντάδων ετών τζογαδόρικης μαγείας και να σου αποκαλύψω το μεγαλύτερο μυστικό, αυτό που κανείς δεν θα σου πει, εν μέρει γιατί δεν το ξέρει: όταν έχεις καλό χαρτί, οι κόρες των ματιών σου διαστέλλονται. Όταν, από την άλλη, το φύλλο σου είναι κακό, οι κόρες συστέλλονται. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό οφείλεται σε περίπλοκες νευροχημικές συνάψεις, δεν είναι αυτή ωστόσο η ουσία. Το νόημα βρίσκεται στο ότι πρόκειται για τη μόνη αποδεδειγμένη αλήθεια του τι λένε τα μάτια για το φύλλο! Παρατήρησε λοιπόν την κόρη του αντιπάλου σου. Αν δεν μπορείς να τη διακρίνεις επαρκώς, παρακολούθησε την ίριδα του ματιού…

Το χαμόγελο. Υπάρχουν δύο είδη χαμόγελου: το ένα είναι αυθεντικό, το άλλο ψεύτικο. Το επιτηδευμένο χαμόγελο περιλαμβάνει μόνο τον μυ του στόματος και εκφράζει λίγη, αν όχι καθόλου, αληθινή χαρά ή ευχαρίστηση. Στο γνήσιο χαμόγελο, αντιθέτως, εμπλέκονται και οι μύες γύρω από τα μάτια, ενώ η συνολική έκφραση του προσώπου δηλώνει πραγματική χαρά. Έχε ωστόσο υπόψη σου ότι μπορείς να υποκριθείς ένα γνήσιο χαμόγελο: δεν είναι εύκολο, δεν είναι ωστόσο και ακατόρθωτο. Παρατήρησε λοιπόν το χαμόγελο του αντιπάλου σου σε σχέση με το φύλλο του: αν μπορεί μόνο να προσποιηθεί ένα χαμόγελο, έχεις μπροστά σου έναν μέτριο τζογαδόρο∙ αν όμως δύναται να παράγει ένα αυθεντικό μειδίαμα όποτε χρειάζεται, τότε μιλάμε για χαρτόμουτρο με σεβαστές ικανότητες…

Τα χέρια. Πάντα να προσέχεις τα χέρια των αντιπάλων σου: όταν κινούνται μηχανικά και συνεχώς, ο παίκτης βαριέται. Αν κάποιος βαριέται και κερδίζει, προφανώς είναι καλός τζογαδόρος. Αν πάλι βαριέται και χάνει, ξέρεις γιατί βαριέται! Πώς όμως αυτό επηρεάζει το status του παίκτη με όρους εξαπάτησης; Το κλειδί είναι να διακρίνεις πόσο «πολυάσχολα» είναι τα χέρια του αντιπάλου σου όταν μπλοφάρει: αν παραμένουν «απασχολημένα» ακόμα και στην μπλόφα του, τότε μιλάμε για ικανό τζογαδόρο από τους λίγους. Αν όμως πρέπει να συγκεντρωθεί για να του βγει η μπλόφα (και τα χέρια του «παγώσουν» ξαφνικά), τότε έχεις μια πρώτης τάξεως ένδειξη για τη δύναμη του φύλλου του πριν το ποντάρισμα. Όλοι οι χαρτοπαίκτες παίζουν βέβαια με τα χέρια τους, μόνο οι κορυφαίοι όμως του είδους το κάνουν με μαεστρία, ιδιαίτερα αυτοί που «παρενοχλούν» αλύπητα τους άλλους παίκτες του τραπεζιού.

Εσύ πρέπει να διακρίνεις αν απλώς βαριούνται, αν μπλοφάρουν ή αν διαθέτουν σύστημα αποπροσανατολισμού…

ΠΗΓΗ

Σχόλια