Είναι γνωστό πως το μονοπώλιο στο εμπόριο βλάπτει κυρίως τα συμφέροντα του καταναλωτή. Ο τζόγος δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση φυσικά σε έναν από τους βασικούς νόμους του εμπορίου. Επί δεκαετίες οι Έλληνες παίκτες του αθλητικού στοιχήματος (είτε αυτό είναι ΠΡΟΠΟ, ΠΡΟΠΟΓΚΟΛ, στοίχημα) είχαν μία και μοναδική επιλογή: το κουπόνι του Οργανισμού Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου. Αφιερωμένο αρχικά μόνο στο ποδόσφαιρο (τα υπόλοιπα σπορ προστέθηκαν στα μέσα προς τέλη της προηγούμενης δεκαετίας), οι αποδόσεις και οι όροι του παιχνιδιού για τον παίκτη θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απεχθείς: αγώνες που μπορούν να παικτούν μόνο σε τριάδες, αποδόσεις από τις χαμηλότερες στον κόσμο, δυνατότητες πληρωμής μόνο σε μετρητά, παντελής έλλειψη εξυπηρέτησης πελατών και πολλές άλλες δυσλειτουργίες δημιούργησαν ένα εξαιρετικά γόνιμο έδαφος για τις εταιρίες στοιχημάτων που δραστηριοποιούνται στο διαδίκτυο ώστε να κάνουν δυναμική είσοδο στη χώρα και να διεκδικήσουν μερίδιο της αγοράς. Άλλωστε οι ηλεκτρονικές συναλλαγές άρχισαν να αναπτύσσονται στην Ελλάδα στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, όταν παράλληλα αυξήθηκε και ο ρυθμός διείσδυσης του ίντερνετ στα ελληνικά νοικοκυριά.
Για τον Έλληνα παίκτη του στοιχήματος, το σοκ της διαπίστωσης πως για δεκαετίες είχε να αντιμετωπίσει τις εξαιρετικά δυσμενείς (έως και ληστρικές) συνθήκες παιχνιδιού που προσέφερε ο ΟΠΑΠ οδήγησε σε μαζική εισροή στις εταιρίες που δραστηριοποιήθηκαν πρώτες στην ελληνική επικράτεια, περί το έτος 2003. Μέσω των ελλήνων που διέμεναν στο εξωτερικό τα νέα διαδόθηκαν ως προς το γεγονός ότι υπάρχουν εταιρίες στις οποίες μπορεί κανείς να πληρώσει με την πιστωτική του κάρτα, να επιλέξει αγώνες από διαφορετικά σπορ, να ποντάρει σε μια σειρά διαφορετικών αγορών που ξεκινούν από το αποτέλεσμα του αγώνα και να επεκταθούν ως τον αριθμό των καρτών ή των κόρνερ κατά τη διάρκεια του αγώνα, να παίξουν ακόμα και όταν τα πρακτορεία είναι κλείστά και γενικά να απολαύσουν εξαιρετικές συνθήκες παιχνιδιού.